ฎีกาที่ 4537/2553
ป.พ.พ.มาตรา 653 วรรคแรก (เดิม) บัญญัติว่า
“ การกู้ยืมเงินเกินกว่าห้าสิบบาทขึ้นไปนั้น มิได้มีหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสือแต่อย่างใดอย่างหนึ่งลงลายมือชื่อผู้ยืมเป็นสำคัญ ท่านว่าจะฟ้องร้องให้บังคับคดีหาได้ไม่ ”
สาระสำคัญของหลักฐานเป็นหนังสือตาม ป.พ.พ.มาตรา 653 วรรคแรก อยู่ที่ว่า มีการแสดงให้เห็นว่ามีการกู้ยืมเงินกันก็เพียงพอแล้ว ไม่ได้บังคับถึงกับต้องระบุชื่อของผู้ให้กู้ไว้
เมื่อโจทก์นำหนังสือสัญญากู้และค้ำประกันมาฟ้องจำเลยทั้งสาม และปรากฏชัดว่าเอกสารพิพาทมีสาระสำคัญแสดงให้เห็นว่า
จำเลยที่ 1 กู้ยืมเงินมาจากผู้ให้กู้ แม้จะไม่ได้ระบุชื่อผู้ให้กู้ไว้ถูกต้อง แต่ระบุจำนวนเงินและจำเลยที่ 1 ลงลายมือชื่อไว้ในฐานะผู้กู้ครบถ้วน จึงถือว่าเป็นหลักแห่งการกู้ยืมและค้ำประกันของโจทก์ได้แล้ว
