หลักการกระทำละเมิด
มาตรา ๔๒๐ บัญญัติว่า “ ผู้ใดจงใจหรือประมาทเลินเล่อ ทำต่อบุคคลอื่นโดยผิดกฎหมายให้เขาเสียหายถึงแก่ชีวิตก็ดี แก่ร่างกายก็ดี อนามัยก็ดี เสรีภาพก็ดี ทรัพย์สินหรือสิทธิอย่างหนึ่งอย่างใดก็ดี ท่านว่า ผู้นั้นทำละเมิดจำต้องใช้ค่าสินไหมทดแทนเพื่อการนั้น ”
ศาลไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวจะต้องทำอย่างไร
ผู้ขอปล่อยตัวชั่วคราวมีสิทธิ์อุทธรณ์คำสั่งได้โดยคำสั่งของศาลชั้นต้นให้อุทธรณ์ไปยังศาลอุทธรณ์คำสั่งของศาลอุทธรณ์ให้อุทธรณ์ไปยังศาลฎีกา
คำสั่งของศาลที่ไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวยืนตามศาลชั้นต้นหรือศาลอุทธรณ์ให้ถือเป็นที่สุด แต่ไม่ตัดสิทธิ์ที่จะขอยื่นขอปล่อยตัวชั่วคราวใหม่ได้
หลักทรัพย์ในการขอประกันตัว
1) โฉนดที่ดิน นส.3ก.หรือ น.ส.3
2) เงินสดพันธบัตรรัฐบาลสลากออมสิน
3) สมุดเงินฝากประจำที่ฝากไว้กับธนาคารต่างๆเช่นธนาคารกรุงเทพธนาคารกสิกรธนาคารออมสินธนาคารไทยพาณิชย์เป็นต้น
4) ตั๋วแลกเงินที่ธนาคารเป็นผู้จ่าย
5) เช็คที่ธนาคารเป็นผู้สั่งจ่าย
6) หนังสือรับรองของบริษัทประกันภัย หรือเรียกว่ากรมธรรม์ประกันอิสรภาพ
การชำระดอกเบี้ยเกินอัตราโดยมีการเรียกเกินอัตราที่กฎหมายกำหนดเป็นการฝ่าฝืนกฎหมายนิติกรรมการกู้ยืมตกเป็น “ โมฆะ ” ดอกเบี้ยที่ชำระเกินไปนั้นจะมีการคืนหรือไม่ หรือสามารถนำไปหักยอดหนี้ได้หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับผู้ชำระทราบหรือไม่ว่าตนชำระตามอำเภอใจโดยรู้อยู่แล้วว่าไม่มีความผูกพันที่ต้องชำระ หากมีการชำระตามอำเภอใจตาม มาตรา47 ก็เรียกคืนไม่ได้หรือนำไปหักยอดหนี้ไม่ได้ กรณีจึงขึ้นอยู่กับพฤติกรรมข้อเท็จจริงเป็นรายกรณีไป
สอบถามเพิ่มเติม 091-0473382
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 653 วรรคแรกได้วางบทบัญญัติไว้ว่า “ ในการกู้ยืมเงิน กว่า 2,000 บาทขึ้นไปนั้น ถ้าไม่ได้มีหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสืออย่างหนึ่งอย่างใด พร้อมลงลายมือชื่อผู้ยืมเป็นสำคัญ ท่านว่าจะฟ้องร้องบังคับคดีหาได้ไม่ ”
ซึ่งจากบทบัญญัติตามข้อกฎหมายดังกล่าวข้างต้นนี้ ก็จะตั้งข้อสังเกตได้ดังนี้
3.หลักฐานเป็นหนังสือนั้นไม่จำเป็นต้องมีในขณะกู้ยืมเงินกัน แม้จะมีหลักฐานเป็นหนังสือในภายหลัง แต่ก่อนฟ้องคดีก็เป็นอันใช้ได้แล้ว
สอบถามเพิ่มเติม 091-0473382
ฎีกาที่ 530/2522
ผู้ขอรับชำระหนี้
การขอรับชำระหนี้เงินที่จำเลยกู้ยืม ผู้ขอรับชำระหนี้ไป แต่การกู้ยืมเงินนั้นจำเลยไม่ได้ทำหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสือให้ผู้ขอรับชำระหนี้ยึดถือไว้ จำเลยเพียงแต่ออกเช็คให้ผู้ขอรับชำระหนี้ยึดถือไว้เท่านั้น เช็คที่จำเลยออกให้ผู้ขอรับชำระหนี้ยึดถือไว้ไม่มีคำว่ากู้หรือยืม ข้อความในแชตก็ไม่มีคำว่าเป็นการกู้ยืม สภาพของเช็คก็เป็นการใช้เงินไม่ใช่การกู้ยืม เช็คที่จำเลยออกให้ผู้ขอรับชำระหนี้จึงไม่ใช่เป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืม เมื่อผู้ขอรับชำระหนี้ไม่มีหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสือลงลายมือชื่อผู้มาแสดงหนี้ที่ขอรับชำระหนี้จึงเป็นหนี้ที่ต้องฟ้องร้องให้บังคับคดีไม่ได้
หลักฐานเป็นหนังสือนั้น ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นสัญญากู้ยืมเงินเสมอไป แต่จะปรากฏหลักฐานเป็นหนังสือในรูปแบบใดก็ได้ที่มีลายมือชื่อผู้กู้ ลงไว้เป็นสำคัญ เช่น จดหมายโต้ตอบ หนังสือรับสภาพหนี้ บันทึกการเปรียบเทียบของอำเภอรายงานการประชุม รายงานประจำวันเกี่ยวกับคดีของเจ้าพนักงานตำรวจเป็นต้น การมีหลักฐานดังกล่าวก็ถือว่าเป็นหลักฐานที่สามารถนำมาใช้ในการฟ้องคดีได้แล้ว
ฎีกาที่ 36/2555
เอกสารหมาย จ.2 นอกจากจะเป็นหลักฐานว่าจำเลยรับโฉนดที่ดินจาก ส.แล้ว เอกสารดังกล่าวยังมีข้อความที่แสดงว่าเมื่อวันที่ 15 มิถุนายน 2536 จำเลยได้ผู้ยืมเงินจากจำนวน 2 ล้านบาท จึงเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมเงินเป็นหนังสือ แม้จำเลยซึ่งเป็นผู้กู้ ไม่เจตนาให้เป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมเงินกันก็ตาม แต่การที่คู่สัญญาไม่ได้ทำสัญญากู้ยืมกันเป็นหนังสือไว้แล้ว หามีผลทำให้เอกสารฉบับนี้ไม่เป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืม โจทก์จึงใช้เอกสาร หมาย จ. 2 เป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสือได้
สอบถามเพิ่มเติม
091-0473382
กรณีที่มีการให้กู้ยืมเงินโดยวิธีการตามพระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ หากมีการดำเนินการต่างๆตามที่กฎหมายบัญญัติ กรณีนี้ก็ถือว่ามีการลงลายมือชื่อ และมีหลักฐานจากการกู้ยืมแล้ว
คำพิพากษาฎีกาที่ 8089/2556
การที่จำเลยนำบัตรกดเงินสดควิกแคชไปถอนเงินสดและใส่รหัสส่วนตัว เปรียบได้กับการลงลายมือชื่อตนเอง การทำรายการเบิกถอนเงินตามที่จำเลยประสงค์และกดเงินยืนยันทำรายการพร้อมรับเงินสดและสลิปไปแล้ว การกระทำดังกล่าวถือเป็นหลักฐานการกู้ยืมเงินจากโจทก์ตามพ.ร.บ.ว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ.2544 มาตรา 7, 8 และ 9 จำเลยรับว่าเป็นหนี้โจทก์ขอขยายเวลาชำระหนี้ โดยจำเลยลงลายมือชื่อมาแสดง จึงรับฟังเป็นพยานหลักฐานแห่งการกู้ยืมอีกอย่างหนึ่ง โจทก์จึงมีอำนาจในการฟ้องคดีได้
การชำระดอกเบี้ยเกินอัตราโดยมีการเรียกเกินอัตราที่กฎหมายกำหนดเป็นการฝ่าฝืนกฎหมายนิติกรรมการกู้ยืมตกเป็น “ โมฆะ ” ดอกเบี้ยที่ชำระเกินไปนั้นจะมีการคืนหรือไม่ หรือสามารถนำไปหักยอดหนี้ได้หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับผู้ชำระทราบหรือไม่ว่าตนชำระตามอำเภอใจโดยรู้อยู่แล้วว่าไม่มีความผูกพันที่ต้องชำระ หากมีการชำระตามอำเภอใจตาม มาตรา47 ก็เรียกคืนไม่ได้หรือนำไปหักยอดหนี้ไม่ได้ กรณีจึงขึ้นอยู่กับพฤติกรรมข้อเท็จจริงเป็นรายกรณีไป
กฎหมายห้ามเรียกดอกเบี้ยเกินอัตราฉบับเดิมคือ พระราชบัญญัติห้ามเรียกดอกเบี้ยเกินอัตรา พ.ศ..2475 มีเรื่องกฎหมายต่างๆมากมายที่ศาลฎีกาได้มีคำวินิจฉัยไว้ แม้กฎหมายฉบับดังกล่าวจะได้มีการยกเลิกไปโดยพระราชบัญญัติห้ามเรียกดอกเบี้ยเกินอัตรา มาตรา2560 แล้ว แต่หลักการสาระสำคัญโดยเฉพาะฐานความผิดของกฎหมายเก่าและกฎหมายใหม่นั้นใกล้เคียงกัน ดังนั้นแนวบรรทัดฐานคำวินิจฉัยของศาลฎีกาตามกฎหมายเก่าจึงสามารถนำมาใช้เทียนในประเด็นต่างๆได้จึงเห็นสมควรปรึกษาข้อกฎหมายต่างๆ
กรณีมีอำนาจตามกฎหมายในการเรียกดอกเบี้ยทบต้น หากมีอำนาจตามกฎหมายในการเรียกดอกเบี้ยทบต้นก็สามารถทำได้และว่าการเรียกดอกเบี้ยทบต้นเมื่อรวมแล้วเกินอัตราตามกฎหมายก็ไม่ต้องห้าม
ฎีกาที่ 658 – 659/2511
ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา655 กฎหมายยอมให้คิดดอกเบี้ยทบต้นได้เป็นพิเศษ ทั้งนี้เมื่อ รวมดอกเบี้ยทบต้นเข้าด้วยกันจะทำให้ดอกเบี้ยเกินอัตราร้อยละ15 ต่อปีก็ไม่ขัดต่อพระราชบัญญัติห้ามเรียกดอกเบี้ยเกินอัตรา มาตรา 2475, มาตรา 3
ข้อตกลงของจำเลยที่ยอมให้โจทก์ซึ่งเป็นธนาคารพาณิชย์คิดดอกเบี้ยทบต้นเป็นรายเดือนโดยโจทก์เรียกดอกเบี้ยอยู่แล้วในอัตราร้อยละ 15 ต่อปีนั้นเป็นข้อตกลงตามประเพณีการค้าที่คำนวณดอกเบี้ยทบต้นในบัญชีเดินสะพัดจึงใช้ได้ “ ไม่เป็นโมฆะ ”
สอบถามเพิ่มเติม 091-0473382
